Moet aan gewerkt worden!

Naast het hardlopen zijn er soms ook andere dingen die me laten voelen dat alles niet meer zo vanzelfsprekend is. Gisteren hadden we een feestje, supergezellig. Leuke muziek en er wordt gedanst. En dat kan ik dus niet. Of durf het niet meer te proberen. Mijn coördinatie en reactievermogen zijn dusdanig dat het me niet lukt om in het ritme van de muziek te blijven. Iedereen heeft lol op de dansvloer en haalt de meest vreemde capriolen uit. Wat dat betreft zou ik er rustig tussen kunnen. Ik heb wel lol om het te zien en moet er erg om lachen, maar ondertussen voel ik mijn lijf verstijven. Mijn benen lijken in de vloer te groeien en ik ben me erg bewust van het feit dat ik niet meedoe. Nou kan ik twee dingen doen. Me er bij neerleggen dat ik dus nooit meer dans of me er bij neerleggen dat ik probeer te dansen, ook al is dat uit de maat en beweeg ik niet zoals ik dat wil. Er zijn meer mensen die vol overgave uit de maat dansen en daar veel plezier in hebben. Verschil is denk ik, dat ze dat dan niet in de gaten hebben. Nou ja, ben er nog niet helemaal uit. Moet nog aan gewerkt worden.

Het is warm vandaag. Te warm om mijn hardlooprondje te doen. Bovendien is mijn trainingsmaatje op vakantie. Ik ga dan maar buiten zitten en lees een boek. Het lukt niet echt om mijn gedachten er bij te houden. Mijn ogen dansen over de letters, dat dan weer wel. Mijn gedachten springen vrolijk in het rond. Ach is ook wat waard. Toch nog maar eens oefenen dat dansen, gewoon lekker thuis. Maar niet vandaag, veel te warm.