Vandaag
is het weer Wereld MS Dag. Klinkt altijd best feestelijk en jeuj ik hoor erbij!
Er wordt op deze dag wereldwijd aandacht gevraagd voor leven met MS. Men is op
zoek naar de wensen en doelen van mensen met MS. Dit jaar is het thema
toegankelijkheid. Ben ik hard aan het denken wat mijn wensen en doelen zijn
voor de komende tijd. Kan ik een top drie samenstellen van mijn
toegankelijkheidsdrempels? En dan weet ik weer dat ik bevoorrecht ben. Ik kan
mijn werk doen, stap zonder problemen in trein of bus, loop trappen. Ervaar tot
nu toe geen drempels, alleen soms een stukje frustratie over zware benen, wat
minder kunnen hardlopen.
Vandaag
heb ik weer getraind bij mijn trainingsloopgroep. Regen, regen, regen, maar dat
maakte niet uit. Halleluja, was zelfs best lekker. Ik kan redelijk mee vandaag.
Ook niet ontevreden over het tempo en het optillen van mijn benen. Het lijkt
wel alsof het een beetje beter gaat met lopen. Ik train me dan ook helemaal
wezenloos de laatste tijd. Zo’n drie keer in de week lopen, bijna dagelijks
sportschool. Kracht, coördinatie, balans. Mijn vaste rondje fitness,
XCO-walking, body-balance, half uurtje fysiotherapie. Ook vanmiddag doe ik mijn
rondje sportschool.
Ja
hoor, daar heb je d’r weer met haar eindeloze gekoketteer van al d’r sportieve
bezigheden. Wat denk je hoe dat voelt, wanneer je dat allemaal niet kan. Of
veel en veel minder? Sorry, sorry, ik weet het. Ik lijk het nodig te hebben om
zelf te gaan geloven dat het goed gaat. Ik
heb haast. Haast om zoveel dingen te doen, nu het kan. Gelukkig beleef ik daar
ook plezier aan, maar het is misschien wel een beetje te. Maar waarom ook eigenlijk?
Wensen
heb ik wel. Laat ik dan maar beginnen voor alle mensen die MS hebben. Dan wens
ik dat er een medicijn komt dat de ziekte weet te stoppen. Dat er een middel
komt dat aangerichte schade weet te verzachten. Voor mezelf wens ik dat ik weer
helemaal controle krijg over balans, het optillen van mijn benen. Eigenlijk
wens ik dat ik weer beter kan hardlopen. De marathon, of is dat een beetje
teveel gevraagd. Voor veel mensen zo’n ernstige ziekte, ook voor mij is de
toekomst onzeker en wat wenst de sukkel?
Hardlopen!!!