Het
gaat nog steeds goed. Ben ik toch
geneigd om er best wel, of naar omstandigheden aan toe te voegen. Maar
misschien moet ik daar eens mee ophouden. Gewoon juichen! Reden genoeg, toch blijft het altijd
balanceren tussen juichen en janken. Ach, nou valt dat janken ook nog wel mee,
laten we het er maar ophouden dat ik niet altijd sta te juichen. De laatste
tijd gaan de trainingen best wel goed. Vanochtend hebben we met de
woensdaggroep toch al met al een kilometer of zes gelopen denk ik. Tenminste
groep 2, zoals we tegenwoordig worden
genoemd. Klinkt wat beter dan de mindere lopers.
Niet
dat het wat uitmaakt. Inlopen, oefeningen, piramide met versnellingen, twee rondes
net boven duurlooptempo. Soms valt het niet mee om zonder te struikelen door te
lopen. Waar andere mensen het conditioneel zwaar hebben, krijg ik het met die
benen van mij het niet voor elkaar om zo hard te gaan dat ik er echt moe van
word. Dan stukkie teruglopen naar het Archehuus,
koffie…….
Met
fysiotherapie proberen we oefeningen te doen die specifiek gericht zijn op het heffen
van het been. Betekent dat er ook weer veel core-stability moet worden
getraind. Het lijkt zo vanzelfsprekend om je been altijd voldoende op te tillen
als je loopt. En wat is het ontzettend lastig als dat niet zo is! Er zijn
overigens best veel spieren bij betrokken bij het heffen van je been. Echt waar.
Nou ja fijn als je je daar niet bewust van hoeft te zijn. Juichen! Maar verder gaat het goed. Juichen!
Van
al dat getrain in de sportschool merk ik wel dat ik sterker wordt. Ik ben gehecht
aan mijn vaste rondje langs de apparaten en probeer daarnaast ook nog wat oefeningen
te doen die ik tijdens de fysiotherapie meekrijg.
Op
zaterdag ben ik tegenwoordig bijna altijd aanwezig op het uurtje body-balance
in de sportschool. Nog steeds geen uitblinker, verre van dat, maar het is leuk.
Ook goed denk ik, om te oefenen in balans en lenigheid. Op één been staan is
voor mij soms al een hele uitdaging en dat gaat steeds beter. Niet altijd trouwens,
op sommige dagen ben ik wat meer uit balans.
Zijn
we dat niet allemaal wel eens. Wat eerder uit balans, of uit het lood geslagen.
Dagen dat het niet beter lijkt te kunnen gaan, maar ook dagen waarop alles
tegenzit? De kunst is om te juichen als
het moment daar is. Dat kan je nooit te vroeg doen. Wat maakt het uit dat er
ook weer momenten komen van mindere kwaliteit. Je kunt maar beter vieren als er
iets te vieren valt,dan heb je dat maar mooi gehad. Beter vroeg alvast gejuichd,
dan altijd gesomberd!