In
de sportschool zijn er momenteel veel mensen met goede voornemens. Afvallen is
een woord dat ik steeds weer opvang. Veel mensen willen lichter worden. Beter
eten, gezonder eten. Goed plan natuurlijk. Maar eerst kan het allemaal niet op
tijdens de feestdagen en daarna moet iedereen massaal afvallen. Van je goede
voornemen afvallen, dat lukt dan het best! Sinds ik weet dat ik MS heb, ben ik
me erg bezig gaan houden met voeding. Op internet is hier van alles over te
vinden. Dingen die je wel moet eten, of juist niet. Soms, of eigenlijk wel vaak
vind je hier tegenstrijdige opvattingen over. Best lastig eigenlijk. Maar
langzamerhand heb ik een eetpatroon ontwikkeld waar ik me prettig bij voel. Ik
eet geen gluten meer, gebruik weinig zuivelproducten, wel soja, geen suiker.
Geen cacao, geen chocolade. Verder gebruik ik geen kant-en-klaarproducten in
pakjes en zakjes, dus geen kunstmatige zoetstoffen, geur- of kleurstoffen. In het begin dronk ik ook geen koffie meer en
geen alcohol. Maar daar ben ik van afgestapt. Het moet nog wel een beetje
gezellig blijven. Bovendien vind je genoeg positieve gevolgen van het gebruik
hiervan, dus dan stellen we het geloof gewoon een beetje bij. Of het al helpt?
Ik weet het niet. Wetenschappelijk bewijs is er in ieder geval niet voor. Dus
je kan het ook gewoon niet doen. Het is gewoon een keuze, misschien een stukje
houvast. Dit is voor mezelf te doen, controleerbaar. In principe eet ik uit
principe geen dingen waarvan ik denk dat ze niet goed voor me zijn. Heel af en
toe laat ik het wel eens gaan, maar dat is toch heel zelden. Er gaan al jaren
voorbij zonder pepernoten, chocoladeletters, schuimpjes, kerstkransjes, kerststollen,
chocolaatjes, koekjes, gebak. En ik mis het steeds minder. Ik probeer me de
hoeveelheden lekkernijen die ik niet heb gegeten bij elkaar voor te stellen….bergen
denk ik. Dan ben ik best een beetje
trots, zelfbeheersing.
“Voor jou is dat veel gemakkelijker, want jij
hebt MS.”
Daar
wordt het leven ook een stuk gemakkelijker van!! Haha, maar het heeft wel te
maken met keuzes die je maakt. En dat is misschien wel iets gemakkelijker nu,
het wordt iets duidelijker dat je zuinig moet zijn op dat lijf. Er voor kiezen
om er zo goed mogelijk voor te zorgen. En er dan maar van uitgaan dat wat je
ervoor doet of laat goed is. Want dat weet ik natuurlijk niet.
Een
zwaar leven…. Nee hoor, maar wel zware benen. Soms dan, niet eens altijd. Een
soepele, lichte tred daar verlang ik wel eens naar. Lichter lopen. Maar ach, je
kan niet alles hebben. Het gaat best goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten