In therapie

Al een aantal jaren doe ik mee aan de Nederlandse MS-studie. Hiervoor moet je een paar keer per jaar vragenlijsten invullen over je gezondheid. Gezondheid in het algemeen, of je beperkingen ervaart, waarmee en hoe erg. Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik niet zo erg trouw ben in het invullen van de vragenlijsten. Ik kan er ook niet zo goed mee uit de voeten eigenlijk. Dan wordt er bijvoorbeeld gevraagd of ik beperkingen ervaar bij inspannende activiteiten zoals rennen. Ja dus, sterk beperkt. Maar ik maak er toch maar een beetje beperkt van, want ik denk niet dat een wekelijkse duurloop willen doen van een kilometer of tien binnen de belevingswereld van deze studie past.

Bij de volgende vragen vind je onder andere: beperkingen bij baden of aankleden, beperkingen bij blokje om lopen. Dus, ik weet niet…..  Of je pijn ervaart. Ja, maar ja dat is meestal spierpijn. Eigen schuld?

Bij de meeste antwoorden op de vragen hoort voor mijn gevoel een beetje achtergrondinformatie. Maar ja, vul het toch maar naar beste eer en geweten in en hoop dat het zin zal hebben.

Op sportief gebied verder wel een goede week gehad. Twee keer sportschool, lopen en fysiotherapie. De oefeningen van de fysio lijken al een klein beetje beter te gaan. Het lukt me beter om mijn balans te bewaren. Ook als ik op één been sta. Vandaag heb ik weer gelopen, niet zo dramatisch slecht als vorige week, maar ook niet geweldig. Verder sta ik de hele dag regelmatig als een soort ooievaar op één been. Oefenen, oefenen. Bekken kantelen, buik inhouden, rechtop staan en één been optillen. En dan vooral niet omvallen. Er zijn toch wel wat beperkingen zo hier en daar. Dingen die ik moeilijk vind. Opspringen met twee benen tegelijk, schaatssprongen en dan in balans komen op het been waarop je landt, springen op één been. En dat zijn dan alleen nog maar de dingen die ik tijdens de therapie moest proberen. Toch gaat het na wat oefening vaak al wat beter, dus ik moet er maar mee doorgaan denk ik. Hoop dat het ook voor het hardlopen helpt.

De laatste vraag van de vragenlijst van de Nederlandse MS-studie was: Hoe beoordeelt u uw eigen levenskwaliteit. Van de best mogelijk levenskwaliteit naar de slechtst mogelijke levenskwaliteit. Even erg of nog erger dan dood zijn. Eh, ga ik toch maar voor de beste levenskwaliteit. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat je nog de moeite neemt om de vragenlijst in te vullen als je je eigen levenskwaliteit zo slecht beoordeelt.

Maar triest is het wel. Laat ik me dan nog maar druk maken over mijn miezerige trainingsrondjes, verbeten, doch vrolijk op één been staan. Balans zoeken en gewoon maar doorgaan. Zou ook wel interessant zijn voor de MS-studie eigenlijk, benieuwd wanneer er daar naar gevraagd wordt!