Ik neem je mee...

Ik neem je mee, ik neem je mee in de angst. De angst van niet meer lopen, een deel van mijn bestaan. Tatatada… dankjewel Gers Pardoel. Gaat nog steeds niet helemaal jofel dus. De afgelopen weken nog steeds getraind, dat wel. Echt geweldig gaat het niet. Veel wandelen. Vanochtend kostte de loopscholing ook veel moeite. Nou ja, ik doe maar wat. Verder wel vrij eenzaam lopen vandaag. Ik loop langzamer en kan de rondes ook niet mee. Maandagavond had ik ook willen gaan, maar ik was echt te moe. Valt niet mee om daar aan toe te geven. Of eigenlijk om daar zonder schuldgevoel en eigenlijk moet ik toch gaan, aan toe te geven. Maar op de één of andere manier doet de woensdagochtendtraining wonderen voor mijn humeur. Ik kan me dan  verbazen over de werking van de geest. Al tijdens de koffie, na de training merk ik dat ik vandaag mentaal ongehavend uit de strijd kom. Op de terugweg denk ik al weer na over de onbenullige kleine ergernissen in een loophuwelijk. Dat Jan gisteren mijn tight aan heeft gedaan en ik vandaag noodgedwongen in de zijne moest lopen. Niet dat het wat uitmaakt overigens. In de zijne staat M en in de mijne 38. Er zal in de pasvorm misschien wat verschil zitten, maar dat zie je en voel je niet. Maar toch!!!! Haha, licht dwangmatig. Zo heb ik ook altijd moeite met mijn sokken. Sinds er linker en rechter hardloopsokken zijn wil ik altijd de linker aan mijn linkervoet en de rechtersok aan mijn rechter. Volgens mij is het enige verschil aan een linker en rechtersok de letter r van rechts en de l van links. Denk ik, maar ik zal ze toch niet vrijwillig verkeerd om aan doen. In mijn eentje lol om de onbenulligheid van het bestaan.

Vanavond gaan we naar de Storm. Oudejaars 2012 van Dolf Jansen. Zin in, hem kennende zal er heel wat meer vaart in zitten dan in mijn training vanochtend. En verder diep ademhalen en morgen gezond weer op!