woensdag 17 oktober 2012
Drie maand door
Vandaag is er weer een nieuwe lading copaxone
afgeleverd bij mij. Kan ik weer drie maanden dagelijks spuiten en hopen dat het
goed werk doet. Het leveren van die medicijnen is overigens wel heel super
geregeld. Net als je bedenkt dat je de spuiten bijna op hebt krijg je een
telefoontje. Er wordt een afspraak gemaakt wanneer de nieuwe levering kan
plaatsvinden. Dit keer dus vandaag tussen één en vijf. Een dag van tevoren
krijg je een mailtje met de bevestiging van de afspraak en op de dag zelf nog
een mailtje met het uurstijdvak van bezorgen. Een half uur van tevoren nog
een sms-je met het verwachte tijdstip waarop de chauffeur zal arriveren. Ergens
doet dit hele verhaal me altijd denken aan de mop van de man met de bloedende
vinger, die telkens dichterbij komt. Uiteindelijk hoeft de chauffeur geen
pleister, maar alleen een krabbeltje op zijn, ja hoe heet zo’n ding eigenlijk?
Ach zo’n apparaatje waarop je met een plastic pen op een glasplaatje probeert
te schrijven. En dat het dan opgeslagen wordt. Valt ook nog niet mee eigenlijk.
Maar niemand kan dat fatsoenlijk, zegt de chauffeur. Dus hij doet niet moeilijk
en ik krijg de doosjes spuiten. Weer drie maand verder. Benieuwd hoe het er dan
voor staat. Dan hebben we de crosslopen in Aalten weer gehad, de Keiloop en de
Nieuwjaarsloop. En ik zal niet meedoen, tenzij er iets wonderbaarlijks gebeurt.
Vanochtend getraind met Hanne. Weinig wonderbaarlijks wat training betreft.
Tenzij je het wonderbaarlijk noemt dat Hanne vrijwillig in haar vakantie met
mij mee gaat trainen. Dat is wel super natuurlijk! Mijn lopen was niet echt om
over naar huis te schrijven. Maar ja, alles went. Wel een mooi rondje trouwens.
Van ons uit naar de vuilnisbelt, een rondje eromheen en door het bos weer
terug. Vanochtend vaak gewandeld tijdens ons loopje. Was ook nodig, want ik
tilde mijn benen niet genoeg op. Als ik een stukje wandel herstelt zich dat een
beetje. Ik vind het nog steeds raar dat ik dat dus niet meer goed kan,
hardlopen. Maar je benen goed optillen bij het hardlopen is toch wel enigszins
van belang. Gelukkig is het al lang geleden dat ik heb moeten ondervinden wat
het gevolg is als je je benen niet voldoende optilt. Vooral met hobbelige
paadjes, kuilen en boomwortels kan dat wel eens verkeerd gaan. Binnenkort maar
eens nieuwe schoenen kopen. Onder deze zit al een stukje nieuwe zool, maar nu
vertoont ook het bovenwerk slijtage. Nieuwe hardloopschoenen kopen zorgt
altijd voor een goed gevoel. Het is een stukje vertrouwen hebben in de
toekomst. Nadat ik mijn diagnose kreeg in 2005 wist ik niet of het wel nut zou
hebben om nieuwe schoenen te kopen. Ondertussen heb ik al heel wat paren
versleten. Nou gaat dat ook wel iets sneller, maar ja. Nu nog hopen
dat de nieuwe schoenen een soort wondersloffen van Sjakie blijken te zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten