Daar gaat het weer.
De vooravond van een nieuw seizoen. Op de achtergrond zingt Gerard Cox steeds
hinderlijk in mijn hoofd. Ik weet het Gerard, ‘t is weer voorbij die mooie
zomer. Maar je hoeft het er niet steeds zo in te wrijven. Het mag duidelijk
zijn, ik vind het op zijn zachtst gezegd een beetje jammer. Maar ja… Afgelopen
weekend volksfeest geweest, was leuk, maar wel echt zo’n teken dat de zomer op
z’n eind loopt. Vorige week de brief gehad die het ergste dieptepunt
aankondigt: de uitnodiging voor de herhalingslessen EHBO. Alles begint weer
gewoon. Ook de hardlooptrainingen. Dat is dan wel weer leuk. Komende week
trouwens ook nog even mooi weer. Ha, wat nou voorbij. De lente en de zomer
hebben wel mijn voorkeur wat seizoen betreft. Blij met zon, de warmte, dat het
zo lang licht is. Mijn bruinverkleurde huid die glanst na inspanning. Gewoon
een hemdje en een korte tight, niet al die lagen kleding! Het is weer even wennen dat
we richting winter gaan. Modderspatten op mijn benen, striemende regen, straffe
wind, lopen door de bagger, in de mist, in de sneeuw, bij vorst. Heeft ook wel
weer wat. Komt goed. Denk ik?
Benieuwd wat het
hardloopseizoen me gaat brengen. Ook dit jaar geen wedstrijden in de planning.
Voorbij denk ik. Langzamerhand moet ik daar toch echt maar aan.
Hardloopwedstrijden zijn geen goed plan meer. Een paar weken geleden liep ik
een keer of wat best goed. Aan één stuk en zelfs weer wat sneller. Gelijk
kwamen daar weer allerlei plannen. Vooruitgang! Goed trainen en dat vasthouden.
Maar MS is een harde leermeester. Plannen maken, ambities? Dat wordt gelijk
afgestraft. Een volgende training ging het weer helemaal waardeloos. En nu zit
ik weer op hetzelfde afwisselend wandel- en hardlooptempo als voorheen.
Nou ja, het zij zo.
Het is wat het is. Soms gaat het even wat beter en de andere keer weer een
stukje minder. Oorzaak en gevolg niet te peilen. Dat maakt het ook lastig.
Verder gaan we wel
een spannend hardloopseizoen tegemoet. De atletiekbaan van AV-Archeus vordert
gestaag. Nog even en dan kunnen we daar ook gaan trainen. Lachen, net als ik
moet leren dat tijd er voor mij niet toe moet doen op een training krijgen we
een mooie baan! Hebben we eindelijk een exacte 200 meter en een 400 meter, wil
ik liever niet meer weten wat ik op die afstand loop. Maar ach, ik kijk er wel
naar uit. Van daaruit is het goed trainen, de omgeving is mooi.
Morgen weer naar de
sportschool. Een uurtje trainen in de zaal. Mijn oefeningen voor rompstabiliteit,
de hamstrings en de heupen doen. Stretchen, moet toch een keer wat helpen? Dan
korte pauze en vervolgens een uurtje met de groep naar buiten voor de
XCO-training. Het zal wel weer als vanouds druk zijn. De meeste mensen zijn weer
terug van vakantie, een aantal nieuwelingen met goede voornemens.
Nieuwe ronde, nieuwe
kansen!