De marathon

Naar de bioscoop geweest en de film gezien. Geweldige rauwe humor met een heroïsch verhaal, waarin een aantal verslonsde ongetrainde garagearbeiders een marathon gaan lopen. De maakbaarheid van het leven, in relatief korte tijd je levensstijl compleet veranderen, met tegelijkertijd een tragische component maakt het een bitterzoete film. De dag nadat we de film hadden gezien werd de marathon van Amsterdam gelopen. Volop heroïsche prestaties; wat te denken van die van Michel Butter. Hij scherpte er zondag zijn persoonlijk record aan met ruim 3 minuten en liep de marathon in een tijd van 2.09.58. Maar ook voor al die duizenden en duizenden andere deelnemers die de eindstreep weten te behalen moet zo’n prestatie  toch een geweldige ervaring zijn. Heroïsch!

Dat de deelnemers van de marathon in de film zich direct na afloop van de marathon zo gemakkelijk voortbewogen leek niet helemaal waarheidsgetrouw. Voor de meesten laat dit moment van heroïek de eerste tijd toch wel wat sporen na. Grappig om te zien hierover op televisie; Erben Wennemars was deze week te gast bij DWDD. Bij zijn favoriete t.v.-fragment liet hij het stukje zien van Michel Butter, die een paar minuten nadat hij zo geweldig over de finish was gekomen al heel monter en schijnbaar fris de pers te woord stond. Erben sprak hier zijn oprechte bewondering én verwondering over uit. Daarna kwam er een fragment van hemzelf net nadat hij een marathon had gelopen. Echt kapot en helemaal stuk beantwoordde hij vragen van de pers. Vervolgens zie je dan dat hij zittend in een rolstoel wordt weggereden. Maar evengoed, toch, geweldig om te kunnen zo’n marathon.

Zelf deze week niet zo’n goede week meegemaakt. Zondag een luie dag, met een niet al te geweldige ochtendtraining. Maandag ondanks de rust van de dag daarvoor moe, moe, moe. Hier maar aan toegegeven. Geen sportschool, geen maandagvondtraining en bijna de hele middag geslapen. Dinsdag moest ik werken. Nog steeds niet al te fit, maar het was een rustig dagje. Dus het ging wel. Woensdag voelde ik me weer prima, gewoon weer trainen en verder ook niks aan de hand. Donderdag een erg drukke dag op het werk, maar alles ok. Vrijdag erg geschrokken. Werd wakker, stond op en was totaal mijn evenwicht kwijt. Wankelde richting deur en botste half tegen de muur. Voorzichtig verder, het herstelt zich enigszins. Een beetje een onzekere dag. Ben wat voorzichtig in mijn bewegingen. Verder  weer een rustdag. Ook gisteren was ik mijn evenwicht kwijt bij opstaan. Eerst maar eens even opnieuw gaan liggen. Dan rechtop zitten en als dat gaat pas opstaan. Verder kom ik de dag goed door.

Vandaag zonder gewankel uit bed. Jan loopt een halve marathon vandaag, ik doe mijn duurloopje. Hoewel ik erg moeizaam loop, valt het me gezien de afgelopen dagen niet tegen. Zoals het er nu naar uitziet kan ik voorlopig even de wurgende angst van niet meer kunnen lopen achter me laten. De angst van wat is dit nu weer, wat gaat er komen? Rare ervaring overigens, opstaan en dan tegen de muur lopen. Vandaag heel wat muren ongemoeid gelaten en onderweg flink wat bomen gepasseerd. Best knap, je zou er zomaar tegenaan kunnen lopen. En ach, het zonnetje schijnt, de lucht is blauw!