Atletiekbaan AV Archeus

Wat een feestelijke week! De hele week al het gevoel dat er iets leuks is. O ja, AV Archeus loopt op de nieuwe baan. ’t Is nog niet helemaal klaar allemaal, maar er kan getraind worden. De kantine draait….Zelf heb ik afgelopen zaterdag voor het eerst gelopen op de nieuwe baan. Ik deed mee met de beginnersgroep, die trainde daar al voor de tweede keer. Even proberen, die nieuwe baan. Het gaat, maar ik loop al snel achteraan. Best een eind, zo’n 400 meter rondje. Hoewel de ondergrond goed voelt, kost het ook nu nog wat moeite om mijn benen op te blijven tillen. Bijna 25 jaar hardlopen en dan achteraan in een beginnersgroep. Tot mijn grote verrassing kan ik melden dat het best mee valt. Ik heb het toch maar mooi gehaald, die baan. Wel hoop ik dat ik niet ga zorgen voor slijtage aan de baan met mijn gesleep. Dat zou toch wat zijn, baan met loopgoot. Maar ach, dat zal meevallen denk ik. Mijn schoenen die gaan er wel redelijk snel aan altijd, dat is dan maar zo.

Gelukkig zit ik al weer een tijdje enigszins in de lift. Na een aantal mindere weken gaat het nu steeds een klein beetje beter. Afgelopen zondag heb ik zelfs mijn kleine rondje gelopen zonder te wandelen. Mijn duurlooptempo ligt ongeveer gelijk aan het tempo van menig wandelaar, maar het is niet anders. Ook de XCO-groep van maandag ziet dat het weer wat beter gaat.

Gisteren was ik op de fiets naar het werk. Steeds het gevoel dat ik de wind tegen heb. Zowel op de heen- als op de terugweg. Dan klopt er ergens iets niet, denk ik. Misschien zachte banden of een remblokje dat vastzit? Kan ook zijn dat het in de benen zelf zit. Nou ja eerst maar eens fietscontrole en banden oppompen. Verder had ik ook de hele dag enorm last van mijn nek, mijn schouder. Ik zit er bijna over te denken om toch weer te beginnen met de medicijnen tegen zenuwpijn, om beter te slapen en voor de stemming. Maar ja, voor het slapen en voor de stemming heb ik ze niet zo nodig. Slapen gaat over het algemeen goed en verder ben ik ook meestal best een blij meisje. Dus nog maar even niet. De bijwerkingen zijn ook niet misselijk. Op eigen kracht is toch het mooist. Anders wordt het helemaal zo’n wazig geheel. Dan weet je echt  niet meer wat waar van komt. Dan heb ik liever pijn als ik iets heb gedaan.

Vandaag met ons woensdaggroepje voor het eerst getraind op de nieuwe baan. Het gaat best. Pijn lijkt minder te zijn. En ik loop, ik loop, nog steeds. Het zorgt voor goeie zin, beter voor de stemming dan die pilletjes denk ik. Misschien moet dat ook mijn nieuwe streven maar zijn. Niet bijblijven met het lopen, maar blij blijven door het lopen.