September

Daar gaat het weer. De vooravond van een nieuw seizoen. Op de achtergrond zingt Gerard Cox steeds hinderlijk in mijn hoofd. Ik weet het Gerard, ‘t is weer voorbij die mooie zomer. Maar je hoeft het er niet steeds zo in te wrijven. Het mag duidelijk zijn, ik vind het op zijn zachtst gezegd een beetje jammer. Maar ja… Afgelopen weekend volksfeest geweest, was leuk, maar wel echt zo’n teken dat de zomer op z’n eind loopt. Vorige week de brief gehad die het ergste dieptepunt aankondigt: de uitnodiging voor de herhalingslessen EHBO. Alles begint weer gewoon. Ook de hardlooptrainingen. Dat is dan wel weer leuk. Komende week trouwens ook nog even mooi weer. Ha, wat nou voorbij. De lente en de zomer hebben wel mijn voorkeur wat seizoen betreft. Blij met zon, de warmte, dat het zo lang licht is. Mijn bruinverkleurde huid die glanst na inspanning. Gewoon een hemdje en een korte tight, niet al die lagen kleding! Het is weer even wennen dat we richting winter gaan. Modderspatten op mijn benen, striemende regen, straffe wind, lopen door de bagger, in de mist, in de sneeuw, bij vorst. Heeft ook wel weer wat. Komt goed. Denk ik?

Benieuwd wat het hardloopseizoen me gaat brengen. Ook dit jaar geen wedstrijden in de planning. Voorbij denk ik. Langzamerhand moet ik daar toch echt maar aan. Hardloopwedstrijden zijn geen goed plan meer. Een paar weken geleden liep ik een keer of wat best goed. Aan één stuk en zelfs weer wat sneller. Gelijk kwamen daar weer allerlei plannen. Vooruitgang! Goed trainen en dat vasthouden. Maar MS is een harde leermeester. Plannen maken, ambities? Dat wordt gelijk afgestraft. Een volgende training ging het weer helemaal waardeloos. En nu zit ik weer op hetzelfde afwisselend wandel- en hardlooptempo als voorheen.

Nou ja, het zij zo. Het is wat het is. Soms gaat het even wat beter en de andere keer weer een stukje minder. Oorzaak en gevolg niet te peilen. Dat maakt het ook lastig.

Verder gaan we wel een spannend hardloopseizoen tegemoet. De atletiekbaan van AV-Archeus vordert gestaag. Nog even en dan kunnen we daar ook gaan trainen. Lachen, net als ik moet leren dat tijd er voor mij niet toe moet doen op een training krijgen we een mooie baan! Hebben we eindelijk een exacte 200 meter en een 400 meter, wil ik liever niet meer weten wat ik op die afstand loop. Maar ach, ik kijk er wel naar uit. Van daaruit is het goed trainen, de omgeving is mooi.

Morgen weer naar de sportschool. Een uurtje trainen in de zaal. Mijn oefeningen voor rompstabiliteit, de hamstrings en de heupen doen. Stretchen, moet toch een keer wat helpen? Dan korte pauze en vervolgens een uurtje met de groep naar buiten voor de XCO-training. Het zal wel weer als vanouds druk zijn. De meeste mensen zijn weer terug van vakantie, een aantal nieuwelingen met goede voornemens.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen!