Al weer een jaartje verder. Ook vorig
jaar ben ik bij de Keiloop wezen kijken. Dat was nog eens een slechte tijd
toen. Op dat moment zat ik middenin een terugval. Ik had erg zware benen, kon
ze amper optillen en had behoorlijk wat coördinatieproblemen. Ik herinner me
nog dat er op de grond een rood/wit lint lag gespannen om de grens van de
parkeerplaats aan te geven. Zelfs hierover heen stappen vond ik moeilijk. De daarop
volgende week kreeg ik een kuur van methyl-prednisolon. Gelukkig hielp dit
gelijk, zodat ik de week daarna al weer fris en fruitig aan het werk kon. Het
algehele herstel duurde langer en ook de mentale klap kwam behoorlijk aan. Ook
dit ging over, totdat het weer te hanteren was. Maar de Keiloop…nee, ook dit jaar
wordt het niets. Toch kan ik er niet wegblijven. Het hoort bij de vaste punten
in het jaar. Lastig is dat vele van dit soort markeringen zijn gelinkt aan
hardlopen. Vanochtend ben ik al vroeg op de mountainbike gestapt. Naar een
hardloopwedstrijd kijken als je zelf niet mee kunt doen is minder erg als je toch
al gesport hebt. Voor mij tenminste. Dus toen ik in Meddo aankwam had ik al een
uur flink doorgetrapt. Weer veel bekenden. Vele vragen: “Loop je de vijf?, loop
je de tien, de halve?” O, wat zou ik het graag doen. Maar het is zoals het is.
Zo’n lange hardloopgeschiedenis, zoveel
hardloopfamilie, zoveel hardloopvrienden, bekenden. Het kan niet worden gewist
of uit de weg worden gegaan. Dus gaan we er toch maar vol in mee. Dat gaat, het
is leuk. Bitterzoet.
En het valt ook nog wel mee. Gisteren al
vast getraind, omdat ik vandaag wilde kijken. Conditie als een paard, aan uithoudingsvermogen
geen gebrek, laat naar bed, vroeg weer op. En bijna weer een nieuw jaar. Kom
maar op 2013, keileuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten