Ik ben gewoon blij man!

Het gaat goed met de stappenteller. Ik vind het nog eens leuk ook. Het is me tot nu toe elke dag nog gelukt om minstens 10.000 stappen te zetten. Ik had altijd verwacht dat ik tijdens mijn werk ook heel wat stappen zou maken, maar dat valt dus vies tegen. Het werken in de kinderopvang en zeker op de babygroep speelt zich natuurlijk af op een relatief kleine ruimte. Na een dagje werken zit ik op ongeveer 2500 tot 3000 stappen. Nou ja zit, dan ga ik daarna ook nog maar stappen. In de eerste week maakte ik ook een flinke wandeling na mijn werkdag. Vier kilometer heen, rustpauze en dan vier kilometer terug. Nou, dat heb ik geweten! Op de terugweg ontwikkelde ik een soort dronkemansloop, waarbij het wel erg moeilijk werd om recht te lopen en om mijn benen op te tillen. Ook bij wandelen dus een beperkte afstand. Waarbij ik natuurlijk wel als kanttekening moet geven dat ik een drukke werkdag achter de rug had van 9 uur. Weliswaar niet zoveel gelopen, maar wel met veel bukken, tillen, knielen en zo. Toch lijkt al dat extra gewandel me wel goed te doen. Mijn laatste hardlooptrainingen gingen zeker niet slechter, misschien zelfs wel een beetje beter.

Als je de 10.000 stappen hebt gehaald verschijnt er op je stappenteller een klein juichend poppetje. En daar doe je het dan voor, zekers! Op de één of andere manier staat mijn poppetje voor Churandy Martina. In gedachten hoor ik hem dan zeggen:”Ik ben gewoon blij man!” Zou het niet leuk zijn als er stappentellers waren met zijn afbeelding bij de 10.000? Deze week zag ik DWDD, waarbij Martina te gast was. Zo leuk om fragmenten te zien van hem. De reacties die hij geeft na zijn prestaties tijdens de Olympische Spelen, geweldig!

Ik moet het nog van mijn eenvoudige poppetje hebben, maar denk toch aan Martina: “Ik ben gewoon blij man!” En dat ben ik dan ook, elke dag weer gehaald.