Naderhand moet ik nog even bloed laten
prikken, over twee weken hoor ik daar meer over. Lever- en nierwaardes,
vitaminegehalte, voor de schildklier en nog wat geloof ik. Gewoon ter controle.
Verder geen nieuws.
Ik doe het al twee weken rustiger aan,
want ik heb wat last van mijn lies en heup. Liep ik laatst op zondag ons rondje
door de sneeuw. Gaat het allemaal goed, glij ik thuis bijna uit onder de
douche. Waarschijnlijk een spiertje of zo verrekt. Dat bedacht ik me trouwens
pas twee dagen later, dat het daarvan kwam. Maar dat gaat wel weer over
gelukkig.
Het ‘slepend been’ is een ander verhaal.
Dat komt omdat er toch nog littekenweefsel zit in het hersenweefsel op de verkeerde plek. Bij grote
inspanning verloopt de aansturing niet meer helemaal goed.
Afgelopen zaterdag zat ik bij de
inschrijving van de mijlenloop. Waar vroeger heel veel mensen aan me vroegen of
ik niet mee moest doen, was het er dit jaar maar één. Vorige edities antwoordde
ik dan, ”Nee dit jaar gaat het niet lukken”, zei ik nu, “Dat kan ik niet meer.”
Kijk ik leer het wel! Maar ergens hoop ik toch nog steeds dat er in dat
streepjescodedossier komt te staan “Heeft weer meegedaan aan een wedstrijdloop!”
De stappenteller heb ik sinds mijn
uitglijder ook maar even aan zijn lot overgelaten. Die ligt eenzaam en verlaten
op de badkamer. Op zich misschien ook niet zo verkeerd, want het begon licht
dwangneurotische vormen aan te nemen dat gestap. Verder heb ik volop plannen om weer goed te
gaan trainen, als mijn lies/heup het toe laat. Ik ben blij met het bijna
voorjaar. Het blijft gelukkig al veel langer licht. Komende week zal het
misschien nog even tegenvallen. Toch nog weer winter, maar lang kan het niet
meer duren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten