I had a dream!

Vannacht droomde ik, over hardlopen. Ja, moet niet gekker worden. Ik droomde dat ik samen met mijn dochter een hardloopwedstrijd liep. Ik moest haar enigszins oppeppen. Dat lukte….Uiteindelijk liep ik zomaar tien minuten sneller dan mijn laatst gelopen tijd op een wedstrijd. En ik was blij, tjonge wie had dat ooit gedacht. Zelfs in mijn droom had ik al wel een relativerende kijk op het geheel, dat die tijd nog steeds niet geweldig was, maar toch!

Een droom dus. Mijn blessure is wel over, dat scheelt al weer.

Maar meedoen aan een wedstrijd is niet zo’n slim idee denk ik. Zo goed gaat het niet.

In het blad Nieuwslijn, van het MS Fonds las ik een stukje over herstel van zenuwcellen. Amerikaanse onderzoekers zijn erin geslaagd om met huidcellen zenuwen bij muizen te repareren. Daarmee zou het mogelijk zijn om de schade aan zenuwen te herstellen. Het onderzoek is nog in een vroeg stadium en de eerste proeven op mensen worden pas over een paar jaar verwacht. Dus dat duurt nog lang. Heel lang, want dan volgen er nog heel wat onderzoeksfases. Hoop dat er in de tussentijd niet heel veel schade bijkomt. Ik kan me er trouwens al helemaal geen voorstelling van maken, hoe op die manier zenuwschade gerepareerd kan gaan worden. Is toch iets anders dan een bandje plakken. Maar dat maakt me ook niet uit, als het maar kan.

Voorlopig nog maar even doordromen dus. En doorlopen hoop ik. De ene keer wat beter de andere keer wat minder. Vannacht is de tijd verzet. Zomertijd, yes! Het sneeuwt nog wel vandaag, de winter wist van geen wijken. Veel gelopen in de sneeuw. Als er dan een dik pak ligt, laten mijn voeten flinke sporen in de sneeuw na. Beter om niet om te kijken, altijd vooruit en verder.